Один Осёл совсем не с перепоя
В недобрый час надумал вдруг такое:
Что не осёл он вовсе, а ослица
И хочется в осла ему влюбиться.
Его разубеждали звери хором,
Но он не поддавался уговорам.
«Хочу осла! – ревел на всю округу, –
И жить хочу с возлюбленным супругом».
Хоть крик его души никто не слышал,
Ослиный рёв не становился тише.
Поняв такого случая пикантность,
Все звери проявляли толерантность…
И тут Козёл, известный добротою,
Сказал Ослу: «Хоть я тебя не стою,
Но чувствую, поверь, к тебе влеченье…
Co na to powie świat – to bez znaczenia!
Nad wszystko droższe mi są Twe walory –
Bądź żoną mą i chodź do mej obory!
Ach, jakżem ja Ci rad nieba przychylić!”
Tu Osła cmoknąć chciał, lecz w owej chwili
Osiołek doznał nasz iluminacji
I grozę pojął wnet tej sytuacji. Za pas więc nogi wziął i pognał w knieje.
A głowę dam: do dziś jak wiał, tak wieje!
Zaś zwierząt zgodny chór nastroił głosy
I morał zabrzmiał ten aż pod niebiosy:
Gdy w politycznej chcesz trwać poprawności,
Lepiej się, bracie mój, miej na baczności!
Byś owczym pędem gnan, gdzie mody niosą,
Nie stał się w końcu sam podobny Osłu!
ИгорьMarta
********
Один Осёл отнюдь не с перепоя
В недобрый час надумал вдруг такое:
Что не осёл он вовсе, а ослица
И хочется в осла ему влюбиться.
Его разубеждали звери хором,
Но он не поддавался уговорам.
«Хочу осла! – ревел на всю округу, –
И жить хочу с возлюбленным супругом».
Хоть крик его души никто не слышал,
Ослиный рёв не становился тише.
Поняв такого случая пикантность,
Все звери проявили толерантность…
И тут Козёл, известный добротою,
Сказал Ослу: «Хоть я тебя не стою,
Но чувствую любви к тебе горенье,
И не страшит меня чужое мненье.
Мне ценности твои всего дороже,
Мы парой стать супружескою сможем.
Будь мне женой! Приди в мои объятья!
Всего себя тебе готов отдать я!»
Но наш Осёл от этой перспективы
Внезапно прытким стал, а не строптивым –
И дёру дал, копытами сверкая…
Он мчится до сих пор, я точно знаю.
А голоса животных зазвучали
нехитрой, но естественной моралью:
Политкорректность – не закон природы!
Не будь слепой игрушкой глупой моды.
А если показаться хочешь добрым,
Смотри, чтобы не стать Ослу подобным.
ИгорьМарта
*******
Choć nie przepicie tu, nie kac przyczyną,
Osioł oświadczył wszem raz w złą godzinę,
Że nie facetem jest – oślicą zgoła!
I tylko osła on pokochać zdoła.
Zwierzęta jęły mu to perswadować,
Lecz on z uporem trwał przy swoich słowach.
„Chcę osła! – ryczał wkrąg. – Chcę męża pojąć!
Z wybrankiem serca chcę iść w przyszłość swoją!”
I tęskny, rzewny zew rwał Osłu duszę,
Lecz żaden osioł wciąż nim się nie wzruszał.
Pikantna mocno już rzecz się stawała…
Gromada zwierząt to – tolerowała.
Wtem Kozioł, który miał gołębie serce,
Rzekł: „Ośle! Wszak i ja żyję w rozterce!
Tyś miłość ma, Tyś szczyt mego pragnienia!
Co na to powie świat – to bez znaczenia!
Nad wszystko droższe mi są Twe walory –
Bądź żoną mą i chodź do mej obory!
Ach, jakżem ja Ci rad nieba przychylić!”
Tu Osła cmoknąć chciał, lecz w owej chwili
Osiołek doznał nasz iluminacji
I grozę pojął wnet tej sytuacji.
Za pas więc nogi wziął i pognał w knieje.
A głowę dam: do dziś jak wiał, tak wieje!
Zaś zwierząt zgodny chór nastroił głosy
I morał zabrzmiał ten aż pod niebiosy:
Gdy w politycznej chcesz trwać poprawności,
Lepiej się, bracie mój, miej na baczności!
Byś owczym pędem gnan, gdzie mody niosą,
Nie stał się w końcu sam podobny Osłu!
IgorMarta
11 czerwca 2015
