Poniższy wiersz powstał pod wrażeniem koncertu “Siedem ostatnich słów Chrystusa na Krzyżu” Józefa Haidna, wykonanego 7 kwietnia 1999 roku w – niedawno odzyskanej wówczas przez katolików i będącej w remoncie – Katedrze pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia NMP w Moskwie. Irena Baranowa wykonuje partię pierwszych skrzypiec.
Autor nagrania: Tamara Dmitriewa
Irenie Baranowej
Katedra. Pną się mury strzeliste,
A ty tam, w dole, drobina krucha…
Nagle – melodie twych skrzypiec czyste
Rozwarły bramy w przestworza ducha.
Muzyka twoja – most ku Wieczności!
Niebiosa z ziemi brzegami łączy.
Patrz – ludzkie twarze pełne jasności
I łza z niejednych oczu się sączy.
Grasz – a cherubów wzlatują chóry
Z hymnami… To znów przejmuje, wzrusza
Skarga, co z ziemi płynie nad chmury…
To nie instrument łka – to twa dusza.
Odjęłaś smyczek. Ucichły dźwięki,
Lecz w tylu sercach wzniosłym brzmią echem!
Przygarniasz skrzypce. Spuszczasz powieki.
Własne wzruszenie skrywasz uśmiechem.
Marta Chamów