Poezja

Uwielbiam Cię, Panie
że stworzyłeś mi muszlę
schronienie przed złem
dom dla wypoczynku
izdebkę
spotkań z Tobą intymnych

Błogosławię Cię, Panie
że obdarzyłeś mnie muszlą
której przytulność jest jak
czułość Twej ojcowskiej dłoni
a spirale której
przywodzą na myśl galaktyki

Wychwalam Cię, Panie
że stworzyłeś we mnie
serce rwące się ku przestrzeni
ducha pragnącego wolności
duszę, dla której muszla
jest niewygodna i ciasna

Niech dzięki Ci będą, o Panie
żeś w Duchu Swoim mnie natchnął
do nieodpartej tęsknoty
za swobodnym lotem
w nieprzebytą, bez granic
Głębię Ciebie Samego

Bez ustanku wyglądam
niecierpliwie tej chwili
gdy ogarnie mnie Łaska
uwolnienia z materii
gdy Wiatr Twój mnie wywieje
z celi mojej natury

Gdy nadejdzie mój
wytęskniony
TRANSITUS

Marta Chamów

*******

Славлю Тебя Господь
что Ты сотворил мне раковину
убежище от зла
дом для отдыха
комнатку
для встреч сокровенных с Тобой

Благословен Ты Господь
что мне подарил раковину
уют которой
как нежность Твоей отцовской руки
а спирали которой
о галактиках напоминают

Прославляю Тебя Господь
что Ты сотворил во мне
сердце рвущееся в пространство
дух мой с жаждой свободы
мою душу для которой раковина
тесна и неудобна

Благодаренье Тебе Господь
что Ты Своим Духом меня вдохновил
для неодолимой тоски
по свободным полётам
в неизмеримую безграничную
Глубь Тебя Самого

Неустанно и нетерпеливо
Я высматриваю ту минуту
когда охватит меня Благодать
освобождения от материи
когда Твой Ветер меня унесёт
из кельи моей природы

Когда наступит
мой долгожданный
TRANSITUS

Марта Хамова

Współczesna ikona koptyjska, autor nieznany

Małe serce na dnie koszyka
to cały mój bagaż
w wędrówce po Twoich śladach

Nie mam nic więcej
a ludzie wokoło
zapomnieli
jak smakuje miłość

Zgłodniałe usta
czekają dobrego słowa
Smutne oczy
łakną ciepłego uśmiechu
Samotne ręce
tęsknią za braterskim uściskiem

Pamiętasz?
Już raz tak było
„Jest tu jeden chłopiec,
który ma pięć chlebów jęczmiennych
i dwie ryby,
lecz cóż to jest dla tak wielu?”

Moje serce jest mniejsze
od chlebów i ryb
a tłum rośnie

Stoję przed Tobą
Weź moje małe serce
Pobłogosław i rozdaj
ludziom

Ile zechcą
Niech będą syci

Marta Chamów

*******

*******

Przychodzi blask ze wschodu,
z zachodu ciepło tchnie.
Samotność? Brak powodu!
I – jakże żyć nam lżej!

Przychodzi czas – traf ślepy
zmienia się w losu dar.
Przed nami, widać lepiej,
jasna droga, nie mgła.

Przychodzi objawienie,
przeobrażając dni.
Dźwięczne skowronka pienie
w odpowiedzi nam brzmi.

Przychodzą dni i noce,
z mgnień plotą strumień lat –
dziękczynienie ochocze
z duszym im śpiewać rad.

Przychodzi śmierć-siostrzyca –
nie spoglądając w tył,
ptaki naszego życia
lecą, lecą co sił…

Igor Baranow

Ассизи, ты всю жизнь мне будешь сниться,
Обитель света, хлеба и вина.
Среди олив щебечущие птицы,
Из-за холма взошедшая луна…

Рассветные цвета на фресках Джотто
И колокольный звон в закатный час,
Когда в домах сверкает позолота
И о Франциске слышится рассказ.

Мне не забыть земли благословенной,
Где слабому Господь дал столько сил,
Что он, воспев величие вселенной,
Второй Голгофой мир преобразил.

Мне не забыть тот край, где сочетались
Союзом вечным небо и земля,
Где камни звёздам верными остались,
Где славят Бога горы и поля.

Игорь Баранов

*******

Asyżu! Będziesz w snach mych po wsze noce,
Przybytku chleba, wina, jasnych zórz.
Wśród drzew oliwnych ptasi chór szczebioce,
A księżyc-brat wyłania się zza wzgórz.

Świtaniem – poblask barw na freskach Giotta,
Klasztorny dzwon, kiedy zachodu cień,
Kiedy na domach wkrąg skrzy się pozłota
I o Franciszku słychać echa pień.

W pamięci trwa błogosławiona ziemia,
Gdzie Bóg słabemu dał tak wielką moc,
Że on, śpiewając hymn na cześć Stworzenia,
Drugą Golgotą przemógł świata noc.

W pamięci trwa ten kraj, gdzie się związały
Przymierzem wiecznym niebo, ziemski krąg,
Gdzie wierne gwiazdom kamienie zostały,
Gdzie Bóg pochwalon od gór, pól i łąk.

Igor Baranow

Мы весь мир приглашаем под небо Ассизи,
Где Франциска и Клары святые следы,
Где земное к Себе Бог настолько приблизил,
Что дал вечности вкус родниковой воды.

Мы весь мир приглашаем туда, где оливы
В танцевальном круженье навеки сплелись,
Где звенящего гомона птиц переливы
Над рассветным туманом уносятся ввысь.

Мы весь мир приглашаем под небо покоя,
Где и камни поют о любви и добре,
Где душа безмятежная светлой рекою
Устремляется тихо навстречу заре.

Игорь Баранов

I.

Świat cały zapraszamy pod niebo Asyżu,
Gdzie Franciszka i Klary święty został ślad,
Gdzie Bóg stworzenie podniósł aż do takich wyżyn,
Że wieczności źródlanej wody nadał smak.

Świat cały zapraszamy, gdzie oliwne drzewa
Objęte w tańcu trwają po najdalszy czas,
Gdzie chór ptasi w natchnieniu dźwięczny trel wyśpiewał,
Posyłając go w niebo nad jutrzenki blask.

Świat cały zapraszamy pod niebo pokoju,
Gdzie miłością i dobrem brzmi kamieni pieśń,
Gdzie dusza wyzwolona z ziemskich trwóg i znojów
Jasną rzeką naprzeciw zorzy wzbija się.

 Igor Baranow

II.

Świat cały zapraszamy pod niebo Asyżu,
Gdzie Franciszka i Klary wciąż jaśnieje ślad.
Niech stopy nasze krokom świętym się przybliżą,
Byśmy pokój i dobro nieśli, gdzie ich brak.

Świat cały zapraszamy do gajów oliwnych.
Przejmijmy od drzew wiernych ten objęcia gest,
Nauczmy się wśród burzy i wiatrów przeciwnych
Wsparciem być dla swych braci, otuchę im nieść.

Świat cały zapraszamy pod pokoju niebo.
Sięgnijmy po ten błękit, w dłonie chwyćmy go!
Aż po najdalsze krańce otulić nam trzeba
Jego błogosławieństwem cały ziemski glob.

Marta Chamów